DNI OSTATNIE — ÁDÁM BODOR

ÁDÁM BODOR - Ptaki Wierchowiny © www.czarne.com.pl

„Pisarstwo Ádáma Bodora jest czymś wyjątkowym. Jego spokojny ton, pewien rodzaj fatalizmu narracji, gdzie wszystkie zdarzenia wydają się nieuniknione i nieodwołalne, to coś, z czym nigdy wcześniej się nie spotkałem. To pisarstwo, które ani przez moment nie próbuje się usprawiedliwiać czy zalecać do czytelnika. W skromnej biograficznej notce wyczytałem kilka ważnych dla mnie informacji: mieszkał w Transylwanii, studiował teologię, siedział w więzieniu jako więzień polityczny. W mojej prywatnej klasyfikacji zajęć okołopisarskich teologia i więzienie zawsze stały bardzo wysoko. No i jeszcze ta Transylwania”. (Andrzej Stasiuk)

„Rzeczywistość Sinistry, świata wymyślonego, zawieszona jest między koszmarem a dziwnym mirażem, wszyscy zgadzają się na niewidoczną inwigilację, życie pod dyktando”. (Dorota Jovanka Ćirlić)

Ptaki Wierchowiny można interpretować na wiele sposobów. A to szukając w nich realistyczno-magicznej opowieści o pewnym nieistniejącym regionie Europy Środkowej, albo próbując identyfikować ważność bohaterów i wydarzeń dla osi narracji, lub nawet traktować poszczególne epizody jako skończone zabawne, gorzkie lub straszne historie. Można też odnaleźć w tej historii pewien model obecności totalitaryzmu i zachowania w strukturze hierarchii i władzy. Niezależnie od wybranej optyki czy też poszukiwania klucza do powieści Bodora, proponowana przez pisarza historia jest bardzo wciągająca”. (Patrycja Spychalska, angelus.com.pl)

„Trudno porównywać rzeczy nieporównywalne. Bo oczywiście można stwierdzić, że u Ádáma Bodora Márquez zderza się z totalitaryzmem, a Kafka z surową pustką górskich dolin, ale to nie wystarczy, by dojrzeć dojmującą samotność prozy znakomitego węgierskiego pisarza, jej lakoniczne wyczucie absurdu, smutek zabarwiony ponurą ironią. Bodor pisze o wielkich przestrzeniach, chociaż w jego świecie brak powietrza, a głównymi zasadami rzeczywistości są strach, którego nie sposób — i nie wolno — nazwać po imieniu, oraz osobliwa fatalistyczna rezygnacja w oczekiwaniu na wyrok. W każdym razie wchodzicie tam na własną odpowiedzialność. Wrócą tylko nieliczni”. (Piotr Kofta)

„Pisarz Ádám Bodor stworzył karpacką wersję realizmu magicznego, w którym więcej jest dusznej kafkowskiej atmosfery niż márquezowskiej cudowności. W Ptakach Wierchowiny, tak jak w innych powieściach Bodora, codziennością jest bowiem to, co pozostaje nierzeczywiste”. (Maciej Robert, polityka.pl)

ÁDÁM BODOR | Prozaik węgierski. Ukończył w Klużu (Transylwania, Rumunia) studia teologiczne. W latach 1952–1954 był więźniem politycznym. W 1982 roku przeniósł się na Węgry. Jest autorem kilku tomów opowiadań i powieści. W Polsce ukazały się jego Ptaki Wierchowiny (półfinał Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus), Okręg Sinistra, Wizyta arcybiskupa, Zapach więzienia oraz Z powrotem do uszatej sowy. Jest laureatem wielu prestiżowych nagród, m.in.: Nagrody im. Józsefa Attili, Węgierskiej Nagrody Literackiej i Nagrody im. Kossutha przyznawanej wybitnym przedstawicielom nauki, sztuki i literatury za całokształt twórczości.

Wydarzenie jest częścią obchodów Roku Kultury Węgierskiej w Polsce.

źródło:
www.czarne.com.pl
www.magyarevad.hu/pl

Zapisz

Zapisz