ZYGMUNT HAUPT. GEOPOETYKA I EMIGRACJA
Zygmunt Haupt podzielił losy wielu polskich autorów, których sytuacja w Polsce zmusiła do emigracji po II wojnie światowej. Często nie wiemy albo nie pamiętamy już, jakie były przyczyny i konsekwencje takich decyzji. Tematyka: doświadczenia wojenne i losy emigrantów po II wojnie światowej; motywacje indywidualnych decyzji; poczucie wykorzenienia i jego ślady w literaturze emigracyjnej; dyskursy historyczne, publicystyczne i społeczne obecne w prozie Haupta; zagadnienie geopoetyki w literaturze polskiej.
PROF. ALEKSANDER MADYDA | Profesor na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Zajmuje się historią literatury polskiej XX wieku, folklorystyką oraz tekstologią i edytorstwem. Z tego zakresu opublikował trzy monografie (W poszukiwaniu jedności człowieka i świata. Folklor w twórczości Stanisława Vincenza, Toruń 1992; Zygmunt Haupt. Życie i twórczość literacka, Toruń 1998; Haupt. Monografia, Toruń 2012), zbiór szkiców (Od filologii do antropologii. Szkice, Toruń 2015), cztery edycje zbiorowe poezji (M. Pawlikowska-Jasnorzewska, Poezje zebrane, t. 1–2, Toruń 1993, [wyd. 3: Toruń 1997]; B. Leśmian, Poezje zebrane, Toruń 1993, [wyd. 3: Toruń 2000]; H. Poświatowska, Poezje zebrane, Toruń 1994; J. Czechowicz, Poezje zebrane, Toruń 1997), po jednej — prozy narracyjnej ([wol. 1:] Z. Haupt, Baskijski diabeł. Opowiadania i reportaże, Warszawa 2007; [wol. 2:] Z. Haupt, Z Roksolanii. Szkice, opowiadania, recenzje, warianty, Toruń 2009) i epistolografii (Z. Haupt, Listy do redaktorów ‘Wiadomości’, Toruń 2014) oraz liczne artykuły w czasopismach i pracach zbiorowych.
PROF. LAJOS PÁLFALVI | Węgierski historyk literatury i tłumacz. Wykłada na Katolickim Uniwersytecie im. P. Pázmánya w Budapeszcie, jest kierownikiem Katedry Polonistyki. Wydał dwie monografii (o polskiej prozie emigracyjnej i twórczości Witolda Gombrowicza), tłumaczy literaturę polską od połowy lat 80. XX wieku — w sumie 55 wydań książkowych, m.in. prozę Czesława Miłosza, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Witolda Gombrowicza, Kazimierza Brandysa, Bogdana Wojdowskiego, polską literaturę współczesną, np. Krzysztofa Vargi. Od kilku lat zajmuje się środkowoeuropejską mutacją postkolonializmu. W 2017 roku otrzymał Nagrodę Transatlantyk — doroczną nagrodę Instytutu Książki dla wybitnego popularyzatora literatury polskiej za granicą.
DR HAB. ANDRZEJ NIEWIADOMSKI | Poeta, eseista, historyk literatury, redaktor. Współzałożyciel i redaktor Kwartalnika Literackiego „Kresy” (1989–2010). Przez kilkanaście lat zajmował się również krytyką literacką. Debiutował w 1988 roku. Autor dziewięciu książek poetyckich: Panopticum (Lublin 1992), Niebylec (Warszawa 1994), Prewentorium (Lublin 1997), Kruszywo (Legnica 2001), Locja (Kraków 2005), Tremo (Lublin 2010), Dzikie lilie (Poznań 2012), Kapsle i etykietki (Mikołów 2013), Pan Optico (Wrocław 2014), książki eseistycznej Mapa. Prolegomena (Lublin 2012) i trzech naukowych: Niebliskie wyprawy. Jerzy Zagórski i poetycka przygoda nowoczesności (Lublin 2001), Światy z jawnych słów i kwiatów ukrytych. O refleksji metapoetyckiej w nowoczesnej poezji polskiej (Lublin 2010), Jeden jest zawsze ostrzem. Inna nowoczesność Zygmunta Haupta (Lublin 2015). Ukończył również K. Esej podróżny oraz Błękitne ciało. Esej nagrobny. Autor licznych rozproszonych publikacji poetyckich, krytycznych i naukowych (artykuły w czasopismach, publikacjach zbiorowych, słownikach, publikacjach pokonferencyjnych). Zajmuje się problematyką awangardy poetyckiej, poezji najnowszej, metapoezji, katastrofizmu w literaturze dwudziestolecia międzywojennego, dziedzictwem dwudziestolecia w literaturze powojennej, dynamiką wewnętrznych związków w obrębie polskiej prozy modernistycznej. Publikował m.in. w „Kresach”, „Twórczości”, „Odrze”, „Znaku”, „Toposie”, „FA-arcie”, „Pamiętniku Literackim”, „Tekstach Drugich”. Jego wiersze były tłumaczone na języki: angielski, niemiecki, rosyjski, słowacki, słoweński, bułgarski i hiszpański oraz umieszczane w antologiach nowej poezji polskiej na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat. Brał udział w wielu różnych wydarzeniach życia literackiego i kulturalnego. Jest kierownikiem Zakładu Literatury Współczesnej UMCS. Mieszka w Lublinie.
DR PAWEŁ PANAS | Adiunkt w Ośrodku Badań nad Literaturą Religijną KUL, członek International Institute for Hermeneutics, autor rozpraw, publikował w „Tekstach Drugich”, „Europa Orientalis. Studia z Dziejów Europy Wschodniej i Państw Bałtyckich” i „Sign System Studies”. Autor książek: Doświadczenia religijne w twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego (Lublin 2012) oraz Opisanie świata. Szkice o poezji Marcina Świetlickiego (Kraków 2014). Redaktor pracy zbiorowej Horyzont religijny polskiej literatury emigracyjnej (Lublin 2013). Twórczości Zygmunta Haupta poświęcił m.in. studia: ‘Jeździec bez głowy’ Zygmunta Haupta. Fragmenty dyskursu symbolicznego (w: „Symbol — znak — rytuał. Od narodzin do śmierci”, pod red. J. Mareckiego, L. Rottera, Kraków 2014); ‘… gdzieś poza krzywizną ziemi’. Dyskurs wygnańczy w korespondencji Zygmunta Haupta — rekonesans (w: „Roczniki Humanistyczne” 2014, z. 1); Tożsamość wygnańca. Uwagi o zapiskach autobiograficznych Zygmunta Haupta (w: „Osoba czy tekst?”, pod red. A. Bielaka, Lublin 2015). Jest pomysłodawcą i kierownikiem ogólnopolskiego projektu naukowego poświęconego semiotycznej analizie literackich transfiguracji doświadczenia wygnania. W zakres badanego materiału wchodzi między innym twórczość pisarska autora Baskijskiego diabła.
Wydarzenie jest częścią obchodów Roku Kultury Węgierskiej w Polsce.